1. Mit o powstaniu świata
Gdy cały świat był jedynie parnym niebem z dwóch świateł zrodziła się Noc i zrodził się Dzień. Rozbłysnęli w przestworzach otuleni mgłą. Z ich związku powstała Virdis – ziemia i Meriel – woda. Zachwyceni bogowie pokochali swe córki obdarzając je wyjątkowymi talentami i władzą w Nowej Krainie, którą wspólnie dla nich stworzyli. Wkrótce Dea i Aed – rodzice wszystkiego co żywe zrodzili jeszcze jeden owoc swej miłości - Nivę, ale była ona słaba i nie tak piękna jak jej siostry. Narodziny Nivy były zapowiedzą upadku harmonii. Wkrótce Dea – matka Księżyca i jej ukochany Aed – ojciec Słońca nie mogli żyć razem. Dea wciąż opiekowała się słabowitą córką, uważając, że nie powinna wystawiać się na blask słońca, gdyż zaszkodziłoby jej to. Aed sądził natomiast, że ciemność i zgryzota matki odbierają ciepło córce. Targana przez rodziców Niva wkrótce umarła – w połowie stając w płomieniach i tonąc w ciemności. Dea nie mogła znieść tęsknoty za Nivą i otulona czernią odeszła od męża, którego winiła za śmierć dziecka. Aed natomiast przeklną żonę i na trzy dni zesłał na świat deszcz ognia. Gwiazdy uderzały o ziemię i gorącą lawą topiły najtwardsze skały. Z jednej z owych gwiazd narodził się bóg wojny – Yorr. Panował nad nienawiścią i pokojem, był najpiękniejszym z bogów. Odwiedził swego ojca, który uznał że Yorr przyszedł na świat by ukoić bój po stracie Nivy.
Tymczasem Dea, ukryta w dzikim lesie próbowała zwrócić córce życie. Nienawidziła Yorra, nienawidziła Dnia i Słońca. Pogrążona w rozpaczy w końcu tchnęła ducha w prochy Nivy. Dziewczyna była jeszcze słabsza niż za życia i jeszcze brzydsza. Miała pół twarzy topielicy i pół pokrytej poparzoną skórą. Włosy miała gęste jasne i ciemne zarazem. Oczy, jakby za mgłą, były zupełnie czarne. Matka była zachwycona powrotem córki, ale nie do końca tym co udało się jej stworzyć. Kochała Nivę i nie chciała by cokolwiek jej się stało, więc ukryła ją przed światem. Bała się, że inne siostry wyśmiałyby brzydotę i upośledzenie biednej dziewczyny. Okazało się jednak, że Niva władała wielkimi mocami. Skały potrafiła zmieniać w proch, nasiona w wielkie drzewa, jajka w dorosłe ptaki. I tak powstał Czas. Wkrótce Niva odeszła od matki, chodź ta nalegała by pozostawała w ukryciu. Odtąd błąka się po świecie omamiona i słaba.
pozostałe mity - TUTAJ
pozostałe mity - TUTAJ
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz